De Nieuwe Bloem, Waar Een Lada Een Plant Is...

Salaam No (goedendag meneer); Salaam Nes (goedendag mevrouw).

Veel verder komen wij nog niet met het amhaars, de nationale taal van Ethiopië. Gelukkig spreken de meeste mensen Engels, dus we kunnen ons redelijk goed verstaanbaar maken.

Addis Abeba, of te wel De Nieuwe Bloem, telt 3 miljoen inwoners, is de hoofdstad van het land en ligt op 2400 meter. Het eerste wat wij meemaken als wij de volgende ochtend in ons hotel aan het ontbijt zitten is kou! Wat is dit nou weer, kijken wij elkaar aan. De trui en de regenjas zijn gewoon elke dag aan tot nu toe, behalve als de zon schijnt, en dat deed hij vandaag zowaar 90 minuten.

Ons doel van de afgelopen dagen was eigenlijk heel eenvoudig: even genieten van Addis Abeba. En dat is gelukt. 's Nachts werden wij keurig netjes opgehaald door een mannetje van het hotel, en de kamer is werkelijk prima, er is zelfs een warme douche. De volgende ochtend belde Werner een contactpersoon die eigenlijk een manusje van alles is. Ermias regelt het wel. Op het consolate van de Katholiek Kerk lag inderdaad de invitation letter en het contract klaar. Vervolgens hebben wij voor 2,50 euro een heerlijke pizza gegeten en gingen wij naar het kantoor waar we de doktersregistratie gingen regelen. Maar eerst had Ermias nog een goede opmerking:

"heb je je orginele diploma's mee?"

'Uhm nee, ik heb perfecte kleurenkopieën bij mij' 

Even is hij stil en vertelt dat het beter is om van de kleurenkopieën nog even zwart/wit kopieën te maken, zodat ze bij het registratie bureau eerst de kopieën en daarna de 'echte' krijgen. Een schitterend idee. Dus wij naar een klein internetcafé waar alles werd geprint. 

Vervolgens gingen wij het gebouw binnen en werden na menige keer vragen een kamer binnen geloosd, waar meerdere kantoren zaten. Maar eigenlijk was het meer een rommelmarkt dan een echt ministerie. Wat een zooitje ongeregeld. Het mooiste komt nog; wij laten de zwart/wit kopieën van alle diploma's zien en het is gewoon genoeg! Hebben we daarvoor thuis zo moeilijk gedaan, ach op zich maar beter zo ook. De volgende dag, vrijdag, rolde daar een doktersregistratie en een werkvergunning uit. 

Gisteren regelde we ook een lokale simkaart en kochten wat beltegoed. En verder genoten wij van Addis. Het is niet zo chaotisch als Kampala, Cotonou of Nairobi. Integendeel zelfs, de wegen zijn breed opgezet, er zijn veel viaducten, rotonden, en er zijn zowaar stoplichten, een trein, die ook werkelijk mensen vervoerd en we voelen ons veilig.

Maar het zou Afrika niet zijn als er geen zwervende kinderen, krotten naast dure hotels staan en bedelende lepra patiënten rondlopen. De mensen die wij spraken zijn erg gastvrij, en de horeca schijnt het hier ook wel redelijk te begrijpen. 

Wij hebben enjera op! En lekker dat het was! Gisteren bracht Ermias ons naar een lokaal café, waar wij het lokale voedsel op hebben. Enjera is een hele grote, luchtige, wat zure, pannenkoek. Daarop wordt dan een prutje van in dit geval linzen, tomaat en nog een pallet groentjes gegooid en je eet het op met je handen. Je scheurt een stukje enjera af en dept de groente er een soort van op. Zorg wel dat je je handen wast, maar dat terzijde.

Ook de lokale thee en koffie zijn erg lekker. Traditionele koffie, wordt geschonken in een piepklein kopje, zonder oortje, daarin worden dan ook nog twee scheppen suiker gedaan en vandaag zat er ook nog een takje dat zoetig smaakte in. Lekker! De thee smaakt naar kaneel en schuimt wat. 

Morgen gaan wij met Roddy en Andrea naar Gambo Hospital.

Gelukkig nemen wij een goede 4x4 en geen Lada. Meerdere mensen vertelde dat de Lada hier niet functioneert, ondanks de invoering door het rode gevaar. In siberie doet een Lada het altijd, hier moet je deze auto afkoelen door er water op te doen, vandaar de naam Plant. Ook een FIAT zien wij niet meer zitten als toekomstige auto. Ze hebben er zelfs een prachtige naam voor bedacht: Fix Immediately Again Toy. 

Vandaag zijn wij in het oude centrum van de stad geweest, genaamd Piassa, of te wel Piazza op z'n Italiaans. We aten in Taitu, het oudste hotel van het land, waar we een vegan, ja u leest het goed, een vegan lunch buffet hebben gebruikt! Daarna liepen wij door naar de St. George Cathedral en bezochten deze met een gids. Het is de oudste katholieke kerk van het land. Een oude Ethiopische monnik deed open en in tegenstelling tot onze kerken, moesten wij onze schoenen uit doen. Wij speelden allebei op een grote djembe en we kregen uitleg over de mozaïeken en de schilderijen. Er zat ook nog een klein museum aan vast en we weten nu iets meer van de geschiedenis van Abyssinia.

Kortom duimpje op voor Ethiopië tot nu toe. Nu laatste nachtje Wi-Fi, stad, en alles wat op luxe lijkt, want morgen gaan we door de Rift Valley 5-6 uur rijden naar het ziekenhuis. De volgende blog zal dan ook wel even op zich wachten.

Kuss

Elize en Werner